De laatste blog...

Hey iedereen! Ik weet even niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik ben al in Nederland en het voelt logisch om alleen die laatste dagen te beschrijven maar de dagen daarvoor heb ik ook geen blog geschreven dus misschien moet ik die eerst maar beschrijven, maar alleen de echt interessante dingen hahaha

Op vrijdag 1 juni was het de dag van het Engels op school en ik mocht 'maestra de ceremonia' zijn. Dat houdt in dat ik in een mooie jurk samen met een ander meisje het programma moest voorlezen. Er hebben allerlei meisjes gedanst en gezongen. Het was een best leuke dag tot ik die middag erachter kwam dat iemand op school mijn telefoon had gestolen. Ik had hem achter het podium gelaten in mijn make-up tasje en iemand heeft die er dus uitgehaald. Dat was echt heel naar. Gelukkig wilde ik al wel een nieuwe telefoon, maar niet in Colombia want daar zijn ze duurder. Dat mijn telefoon gestolen is, is trouwens de reden dat het begin van deze blog iets minder foto's zal hebben.

Op maandag 4 juni was het een vrije dag en ging ik naar Bogotá met mijn gastgezin omdat Carol een danswedstrijd had met haar groep. Het was eerst heel leuk maar na een tijdje leken alle dansen op elkaar en waren de muziek en de tribune te hard. Er deden 147 dansen mee!! Carol heeft niks gewonnen maar ze dansten wel heel goed.

Die avond werd ik gebeld door mijn ouders. Ze vertelden me dat mijn oma heel erg ziek was, en dat het best wel eens kon dat  ze zou overlijden voor ik terug zou zijn. Dat was heel moeilijk voor me, en het was echt een kutdag. 

Op dinsdag nam ik naar school mijn Colombiaanse vlag en een opschrijfboekje mee om mijn vriendinnen er in/op te laten schrijven. Van het boekje weet ik nog niet (dat ga ik lezen in het vliegtuig), maar op de vlag hebben ze heel lieve dingen geschreven. Die middag bij dansen was ook heel leuk want iedereen wilde me horen zingen en ze vonden het allemaal heel mooi.

Woensdag was een ontzettend moeilijke dag. Carol kwam 's ochtends naar de klas om te vertellen dat mijn oma was overleden. Ik ben opgehaald om naar huis te gaan  door Leidy. Thuis heb ik gebeld met Nederland. Toen voelde ik me wat beter, want oma wilde al niet echt meer, en als zij er vrede mee heeft heb ik dat ook. Daarnaast is ze nu bij opa. Ik kan nu alleen niet bij de begrafenis zijn, wat ik wel heel jammer vind, maar het is misschien ook wel makkelijker. Nu is het niet zo confronterend omdat ik niet in Nederland ben (was eigenlijk). Maar ja, ik had dus echt de slechtste week van mijn jaar. 

Donderdag ging ik wel naar school want het was mijn laatste week op school. Iedereen daar wist al wat er was gebeurd, maar dat was wel fijn want dan hoefde ik  het niet zelf te zeggen. 

Op vrijdag was het dus de laatste schooldag. Ik heb mijn Colombiaanse en Nederlandse vlag meegenomen, en ook mijn camera. We hebben een heleboel foto's genomen!

We hebben ook nog pizza gegeten in de klas. Het was trouwens echt super raar om daar weg te lopen en te weten dat dat de laatste keer was. 

Op 12 juni ging mijn gastmoeder afstuderen. Het was echt superkort, maar het was wel leuk. Ik heb die dag in een winkelcentrum in Bogotá een nieuwe telefoon gekocht. Yaay!! Het is een Motorola wat niemand hier waarschijnlijk kent maar het is echt een coole telefoon!! 

Op donderdag 14 juni heb ik bij een cursus Engels in Ubaté een presentatie gehouden over Nederland in het Engels. Ze begrepen het verbazingwekkend goed en ze hadden ook leuke vragen voor me! Dus dat was leuk. 

Zaterdag hebben ze in mijn huis tamales gemaakt en heb ik ook geleerd hoe dat moet. Een tamal is moeilijk uit te leggen maar er zit rijst, kikkererwten, rauwe mais-meel, groenten, vlees en nog wat andere dingen in. Het is best lekker. 

Zondag heb ik afgesproken met Marily en we hebben wat gegeten en rondgelopen en het was gezellig!

Op dinsdag stonden we op om 7 uur 's ochtends om de wedstrijd van Colombia-Japan te kijken. We verloren :(

Op woensdag sprak ik met Sylvain af, en daar heb ik ook mee gegeten. Hier in Ubaté is er niet  veel anders te doen en jongeren bezoeken niet vaak elkaar in hun huizen. Die avond had ik trouwens mijn laatste gitaarles, wat echt heel raar was. Het afscheid nemen begint nu echt wel.

Op vrijdag was het afscheid van het AFS comité Ubaté. Dat was best gezellig en ze hebben me een sjaal en een shirt gegeven. Op het shirt staat 'YO ❤️ UBATÉ'. Echt heel leuk! Alleen Sylvain kon komen. Anoucheh en de Brazilianen waren op reis helaas.

Op zondag was de wedstrijd Colombia-Polen die we hebben bekeken met de rest van familie. Ze hebben echt dik gewonnen dus dat was heel leuk!

Op maandag heb ik afscheid genomen van Anoucheh (die inmiddels wel in Ubaté was). We hebben wat gedronken samen en gepraat. Het was gezellig maar het afscheid was niet heel erg moeilijk want ik had met haar dit jaar niet heel veel gedaan, en daarnaast is Frankrijk best dichtbij. Hoewel zij wel in het zuiden woont. Maar daar ga ik vast wel een keer heen op vakantie ;)

Op dinsdag heb ik afscheid genomen van Marily. We hebben samen geluncht en toen hebben we nog gepraat terwijl zij aan het werken was in een winkel. Het was toch heel rustig. Toen moest ik snel weg want ik moest die middag ook nog afscheid nemen van  Sylvain. Ik moest bijna huilen maar ik heb me ingehouden. Het was wel heel moeilijk. Van Sylvain heb ik ook best snel afscheid genomen want ik had ook nog dansles. Gelukkig is hij gewoon makkelijk te bezoeken want hij woont dicht bij Straatsburg, dus best wel dichtbij nog. Ik had naar dansles mijn vlag meegenomen om hen erop te laten schrijven. Waarschijnlijk kunnen jullie niet geloven dat er nog meer op paste, maar dat paste dus wel!

Op woensdag ging ik met mijn gastgezin naar Bogotá om souvenirs en cadeaus te kopen. Daarna gingen we naar de bioscoop en heb ik the Incredibles 2 gezien! In het Spaans... :P 

Donderdag hebben we de wedstrijd Colombia-Senegal gekeken. Dat vond ik echt een saaie wedstrijd maar ze hebben in ieder geval gewonnen. Daarna heeft een vriendin van mijn gastmoeder, Heidy, een paar Colombiaanse accessoires als afscheidscadeau gegeven. Echt lief! Dit is trouwens een heel ongemakkelijke foto, ik weet het. Maar hij laat wel alles zien hahaha

Het was trouwens ook mijn laatste dansles donderdag :( Ze hebben me een mok met het logo van de school cadeau gegeven wat echt lief was! 

Op vrijdag ging ik naar Carupa (dorp) om Nathalia te bezoeken. We hebben niet bijzonder veel gedaan in Carupa maar het was wel gezellig. Daar heb ik toen dus ook afscheid van genomen :( Toen ik terug was in Ubaté belde ik maar Jean op want ik moest nog van veel mensen afscheid nemen in een korte tijd. We hebben wat gedronken en gepraat. En deze foto genomen waar mijn arm er bijzonder groot uitziet. Ik denk dat jullie al wel doorhebben dat ik moeite heb met leuke selfies maken.

Dus daar heb ik óók afscheid van genomen. Deze laatste dagen waren echt heel vervelend. 

Op zaterdag heb ik mijn koffers ingepakt. Die nacht sliep ik heel slecht. Zondag was mijn laatste volledige dag in Ubaté. Waarschijnlijk daarom. Ik mocht het ontbijt kiezen en ik koos tamales. Mijn laatste tamal... 

Toen gingen we naar de kerk... Maar daarna gingen we lunchen in een lekker restaurant. Ondertussen had ik best last van mijn buik. Waarschijnlijk van de zenuwen dat ik bijna wegging. Ik had dus eigenlijk niet echt zin in de lunch maar ik heb het wel opgegeten. Het was ook wel heel lekker. Om 4 uur gingen we naar de piñata van Isabela (nichtje). De gasten kwamen echter aan om half zes. Colombia, hé. Op het feest had ik zo'n buikpijn dat ik geen taart kon eten :( Na een erg lange piñata waar ik niet echt iets te doen had, gingen we even iets zoeken om mijn buikproblemen tot een minimum te krijgen. Toen we terugkwamen thuis was er een soort van surpriseparty! Ik wist er al van sinds zaterdag en er waren nog geen gasten hahaha. Toch was het superlief en -leuk! Ik had nog nooit eerder een surpriseparty voor mij gehad. Ik had ook nog nooit een taart speciaal voor mij gehad. Op het feestje kwam alle familie (later binnenstromen). We hebben een beetje gehuild maar het was ook gezellig. Helaas kon ik de taart met mijn naam erop niet eten. 

De volgende dag ging ik nog even afscheid nemen van iedereen, want dat wilden ze gisteren denk ik nog niet doen. Dat was wel moeilijk ook :(

Daarna werd ik door Pilar (van het AFS Ubaté comité) opgehaald en zij bracht me naar het AFScheid (badum tsss) kamp. Daar was de rest al. Op dit kamp waren er maar 9 AFS'ers, want alle andere waren al eerder weggegaan. Met de vluchten boeken was dat niet helemaal goed gelukt. Ik vond het wel gezellig met zo'n klein groepje. Het waren de Duitsers, Zweden en dus Nederlanders. We hebben een paar activiteiten gedaan over hoe we veranderd zijn dit jaar enzo. Daarna zijn we tot half 4 's nachts opgebleven met dansen, zingen en praten.

 Toen ging iedereen slapen maar het lukte me echt voor geen meter. Ik heb denk ik 1 uur geslapen die nacht. Ik werd ook nog als eerste wakker. Dat was gelukkig wel precies op tijd voor het ontbijt. Eigenlijk moest de rest ook wakker worden dus ik maakte ze maar wakker, maar alleen Ariët, de andere Nederlandse, stond ook op. Iedereen was nogal moe hahaha. Ik ook maar ik kon toch niet slapen. We hebben met z'n allen de voetbalwedstrijd Colombia-Engeland gekeken. We waren nogal verdrietig dat we niet door zijn. Daarna moesten we de koffers klaarzetten om naar het vliegveld mee te nemen. Dit zijn Ariët en ik op mijn koffer die ook heel handig doubled als draagbare stoel.

Toen gingen we dus ook echt weg. Op het vliegveld hebben we de Duitsers ingecheckt (die gingen eerder dan wij) en toen gingen we wachten. Daarna zwaaiden we de Duitsers uit wat echt heel jammer was. Gelukkig wonen zij ook dichtbij! Na het uitzwaaien van de Duitsers ontmoetten we mijn gastgezin op het vliegveld. Ze kwamen om me uit te zwaaien <3.

 We gingen samen pizza eten en daarna moesten wij ook weg. Huilen geblazen dus  :( Ik ga ze echt heel erg missen. Hier is trouwens een foto die ze hebben genomen toen ik nog aan het huilen was daarover. Het is met mijn reisgenoten uit België en Zweden.

Na het afscheid hebben we de security gedaan en toen konden we eigenlijk vrijwel meteen boarden. Het was niet echt een comfortabele vlucht want de vrouwen voor ons hadden hun stoel in de verste stand naar achteren gezet waardoor mijn knieën de stoel aanraakten. Maar ik ben veilig aangekomen en dat is het belangrijkste natuurlijk ;) Op het vliegveld in Parijs moesten we ook afscheid nemen van Clara (België), Ella en Ludvig (Zweden). Dat was stom :( 

Toen hadden Ariët en ik nog een vlucht van 45 minuten naar Amsterdam. Mijn koffer was nog even zoek maar die kwam na een half uur ofzo ook. Toen renden we naar de uitgang en daar stond mijn gezin!! Ik was zo blij!! 

Ik denk dat dit dan ook is waar dit avontuur en dus deze blog eindigen. Ik zal iedereen aanraden om dit te doen. Het verandert echt je leven en het is de moeite zo waard. Ik wil iedereen heel erg bedanken dat jullie mijn blog hebben gelezen! Ik ben er in Nederland achtergekomen hoeveel mensen wel niet mijn blog lazen. Ik zag de cijfers wel, maar je realiseert het je toch niet echt. Superleuk!!

Nos vemos!!

Liefs Sammie :)

P.S. Geniet van deze foto met Draco :)

www.afs.nl <- Echt even bekijken!! Ook om een gastgezin te zijn of zo. Het is echt een ontzettend mooie ervaring!